Ένα μεγάλο άσπρο κουτί. Αυτό σε βρήκα να κρατάς χτες το απόγευμα και πλησίασα. Στο τραπέζι μπροστά σου υπήρχε το καπάκι από το κουτί με 7 χαπάκια σε διαφορετικά μεγέθη και χρώματα. Αυτό δυστυχώς δεν έκανε την διαδικασία πιο ευχάριστη όσο και να το ήθελα. Σου επισήμανα βέβαια πως μοιάζουν με καραμελίτσες. Εσύ απλά γύρισες το κεφάλι σου με κοίταξες και έκανες αυτό που ξέρεις να κάνεις καλύτερα απ όλα. Μου χαμογέλασες. Ύστερα έβαλες το πρώτο χάπι στο στόμα ήπιες και λίγο νερό και πήρες στο χέρι σου το επόμενο. Εγώ όταν ήμουν μικρή έπινα πάντα σιρόπι. Τα χάπια δεν μπορούσα να τα καταπιώ. Η μάλλον δεν προσπαθούσα. Θα ήταν μάλλον επειδή είχα επιλογή.
Τελευταίο άφησες ένα γαλάζιο χαπάκι. Είχες σταθεί και το κοίταζες. Σε ρώτησα τι έγινε μου απάντησες πως είναι μεγάλο και συννέφιασε το πρόσωπο σου. Χαμήλωσα και σου είπα πως μπορούμε να το σπάσουμε στην μέση και δεν θα είναι πια μεγάλο. Με κοίταξες και μετά κοίταξες γύρω σου να δεις αν είναι κανένας. Θεώρησες μάλλον ότι δεν πρέπει. Έτσι έκατσα μπροστά σου για να μην φαίνεσαι, το μεγάλο γαλάζιο χάπι έγινε 2 μικρά σε κοίταξα συνωμοτικά και σου έδωσα το μισό στο χέρι. Χαμογέλασες ήπιες νερό και το κατάπιες. Ύστερα και το άλλο μισό. Έβαλες το καπάκι στο κουτί, το έκλεισες και έψαξες να βρεις τον επόμενο που το χρειαζόταν και εγώ πήγα στο άλλο δωμάτιο με τα υπόλοιπα παιδιά. Όταν ολοκλήρωσες την ‘’αποστολή’’ σου ήρθες και εσύ. Είχαμε ήδη ξεκινήσει να διαβάζουμε παραμύθι. Κάθισες δίπλα μου. Κάποια στιγμή σήκωσες το μανίκι σου και μου έδειξες το χέρι σου.’’ Με πονάει, ήταν μεγάλη η βελόνα, να κοίτα’’, μου είπες. Δεν ήξερα τι να πω, έτσι απλά σου είπα να μην λυγίζεις το χέρι σου, άπλωσα το δικό μου και ήρθες στην αγκαλιά μου. Μετά μάλλον άρχισες να νιώθεις κουρασμένη και ξάπλωσες στα πόδια μου. Εκεί ‘’φυλάκισες’’ το ένα μου χέρι κάτω από το κεφάλι σου και το άλλο μέσα στο δικό σου χέρι και χαμογέλασες ξανά. Χαμογέλασα και εγώ. Μετά σε πήρε ο ύπνος. Εμένα με συνεπήρε η στιγμή.
Γιατί από τα πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο είναι να κοιμάται ένα παιδί στην αγκαλιά σου. Και πριν κλείσει τα μάτια του, να σου χαμογελάσει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου