''Είπα...... που είσαι?''

‘’Μου λείπεις. Πότε θα γυρίσεις? ’’

''Ο καιρός περνάει γρήγορα,  μέχρι να πείς κύμινο θα είμαι πίσω.''

‘’Είπα..... που είσαι?’’

Εδώ, ακόμα εδώ. Συγνώμη. Ίσως πάρει λίγο παραπάνω. Ήθελα να ήμουν εκεί, αλήθεια. Για να σου πω όσα έχω καταλάβει και να κρατήσω για μένα αυτά που δεν θέλω να καταλάβεις εσύ. Να σου πω πως οι γονείς είναι άνθρωποι και γι αυτό κάνουν λάθη και να μην σου πω πόσο θυμώνω όταν κάνουν τα ίδια λάθη. Να σου πω πως οι άνθρωποι που αγαπάμε κάποιες φορές μπορεί να μας απογοητεύσουν αλλά να μην σου πω πόσο πολύ έχουν απογοητεύσει εμένα. Να σου πω πώς εσύ δεν ευθύνεσαι για τίποτα αλλά να μην σου πω ότι αυτοί που πρέπει, δεν μπορούν να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Να σου πω πως όσο μεγαλώνουμε δεν είναι απαραίτητο ότι ωριμάζουμε αλλά να μην σου πω ότι τουλάχιστον θα έπρεπε να προσπαθούμε. Να σου πω πως το να αγαπάς βαθιά είναι το πιο δύσκολο και ταυτόχρονα όμορφο συναίσθημα αλλά να μην σου πω πώς κάποιοι μπερδεύουν το βαθιά με το εξαρτημένα. Να σου πω πως το να ταξιδεύεις είναι μαγικό, αλλά να μην σου πω πως το πρόβλημα το κουβαλάς μαζί σου όπου και να πας. Να σου πω πως μπορεί να λείπω συχνά αλλά σε αγαπάω απεριόριστα και να μην σου πω πόσες τύψεις νιώθω για τις στιγμές που έχω χάσει μαζί σου επειδή λείπω. Να σου πω πως είναι ωραία να φεύγεις αλλά να μην σου πω πώς είναι να φεύγεις απλά για να μπορείς να ξαναγυρίσεις. Τέλος να σου πω πως η ζωή είναι ένας κύκλος και να μην σου πω πως φοβάμαι ότι επαναλαμβάνεται ο ίδιος κύκλος ξανά και ξανά.

Η αλήθεια είναι όμως πως δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω να σου πω αυτά που πρέπει και να μην σου πω αυτά που δεν πρέπει. Αν μπερδευτώ? Γιατί ξέρεις είμαι άνθρωπος και εγώ. Μας λέτε ‘’μεγάλους’’. Και μπορούμε να γίνουμε  επικίνδυνοι, απρόβλεπτοι. Και κάνουμε λάθη. Όχι, όχι δεν θα το διακινδυνεύσω.

 Έτσι το πιο πιθανό είναι αυτή η συζήτηση να μην γίνει ποτέ και τα πράγματα να συνεχίσουν ως έχουν.

Εσύ θα λες ‘’κύμινο’’ και εγώ θα είμαι ακόμα εδώ…