Τοίχος...

 

Μερικές φορές τα πράγματα είναι δύσκολα. Άλλες φορές πάλι είναι εύκολα. Δύσκολα είναι συνήθως αυτά που αξίζουν. Ίσως και γι αυτό ακριβώς τον λόγο είναι τόσο πολύτιμα.

Στέκομαι σε ένα σημείο. Μπροστά μου υψώνεται ένας τεράστιος τοίχος. Από την άλλη μεριά είσαι εσύ. Θέλω να γκρεμίσω τον τοίχο και να έρθω εκεί. Προσπαθώ. Τα χέρια μου ματώνουν. Ο τοίχος είναι ακόμα μπροστά μου. Εσύ όχι.

Παίρνω φόρα και πέφτω με όλη μου την δύναμη πάνω του. Μάταια. Αναρωτιέμαι τι να κάνεις εσύ από την άλλη μεριά. Σου φωνάζω. Δεν έχω ιδέα αν η φωνή μου θα φτάσει σε σένα. Απλά το ελπίζω. Σου φωνάζω ότι χρειάζομαι βοήθεια. Δεν μπορώ μόνη μου όσο και να προσπαθώ. Πρέπει να τον σπρώξουμε και οι δύο μαζί. Δεν θα είναι εύκολο ούτε τότε.  Είναι πολύ μεγάλος και από πολύ ανθεκτικό υλικό.  Μα είπαμε αυτά που αξίζουν είναι δύσκολα. Και εμένα τα μόνο που με νοιάζει είναι να βρεθούμε στην ίδια πλευρά. Ξανά…