Η τελευταία βουτιά...

Το βαθύτερο σημείο της γης. Η Τάφρος των Μαριαννών,  στα δυτικά του Ειρηνικού ωκεανού. 

Παίρνεις φόρα και… βουτάς.  Δένεις και μια πέτρα στο πόδι σου για να είσαι σίγουρος πως θα πας στον πάτο. Αφού αποφάσισες να βουτήξεις, ας είναι στο βαθύτερο σημείο του πλανήτη.

Όσο βυθίζεσαι τόσο παγώνεις. Φτάνεις σε ένα σημείο που δεν νιώθεις τίποτα.  Είναι σαν να βρίσκεσαι σε μια μαύρη τρύπα. Παντού σκοτάδι. Κι όμως είσαι ακόμα ζωντανός.

Δεν έχεις ιδέα πόσος καιρό έχει περάσει από την στιγμή που αποφάσισες να βουτήξεις ώσπου ξαφνικά το σκοινί που κρατούσε την πέτρα στο πόδι σου κόβεται. Πανικοβάλλεσαι. Δεν υπάρχει πια τίποτα να σε τραβήξει κάτω και ούτε εκεί που βρίσκεσαι είναι δυνατόν να παραμείνεις. Ασυναίσθητα αρχίζεις να κουνάς τα πόδια και τα χέρια σου και να ανεβαίνεις ξανά προς τα πάνω. Ένστικτο αυτοσυντήρησης.

Δεν είναι εύκολο. Ούτε ξέρεις αν θα τα καταφέρεις. Μα προσπαθείς με όλες σου τις δυνάμεις .Κάποια στιγμή φτάνεις στην επιφάνεια μα συνεχίζεις  γιατί τελικός στόχος είναι η στεριά. Όσο πλησιάζεις έχεις μια μόνο σκέψη.

Αυτή ήταν η τελευταία 
βουτιά σε αυτή τη θάλασσα… μέσα σου.