Ξυπνάω στις 7.00 το πρωί – με δυσκολία, μην σας πω ψέματα- αλλά με καλή διάθεση. Ετοιμάζομαι να πάω στην δουλειά και κάνω μερικές δουλειές στο σπίτι. Δυστυχώς ξεχνάω να κοιτάξω το ρολόι και η ώρα έχει περάσει. Συνειδητοποιώ ότι δεν προλαβαίνω να πάω με την συγκοινωνία και αποφασίζω να πάρω ταξί. Μπαίνω μέσα στο ταξί και μετά από πολύ καιρό ο ταξιτζής μου δίνει έμπνευση για να γράψω τον δεκάλογο της μιζέριας.
Ατάκες οξείας μιζερίασης
1) –Καλημέρα
- Που την είδες την καλημέρα? Έτσι είναι οι καλές μέρες? (Πως είναι οι καλές μέρες? Στο τρένο ίσως ακούγοντας μουσική δυνατά με τα ακουστικά για να μην ακούς τι λένε οι γύρω σου?)
2) – Κοίτα, κοίτα κατάσταση, παραμονή Χριστουγέννων και τα μαγαζιά είναι άδεια. Ε βέβαια, ποιος έχει λεφτά να πάει να ψωνίζει?
- Βρέχει κιόλας σήμερα.
- Εμ, βέβαια βρέχει! Να χιονίσει. Να δούμε και καμιά άσπρη μέρα που μας τις μαύρισαν όλες. ( Και είπες και εσύ να μαυρίσεις την δικιά μου ετσί?)
3) – Τι να κάνω που τα έσοδα μου είναι 50 ευρώ και τα έξοδα μου 150?? Σε ρωτάω, τι να κάνω? ( Εγώ τι να κάνω????Να σε κεράσω μια τσιχλίτσα μήπως και σταματήσεις να μιλάς??)
4) - Μακάρι να είχαμε πιάσει πάτο. Αν πιάσεις πάτο τουλάχιστον ξέρεις που είναι το τέλος και θα αρχίσεις να ανεβαίνεις… άπατο είναι. Και όλο κατεβαίνουμε. ( Εγώ πότε θα φτάσω να κατέβω???)
5)- 10 χρόνια μας ρημάξανε, τα τελευταία 2 χρόνια μας αποτελείωσαν. Και πότε θα φτιάξουν τα πράγματα? Το 2050? Τι να το κάνω? Μήπως θα ζώ? Θα έχω πεθάνει από το άγχος. Χαράτσια, φόροι, έκτακτες εισφορές και δουλεία μηδέν.( Να κοιτάξουμε για κανένας ψυχολόγο στον δήμο που είναι δωρεάν? Κρίμα είναι να αρχίσουν να σου κάνουν μηνύσεις για πρόκληση κρίσεων πανικού οι πελάτες σου.)
6) -Είναι Χριστούγεννα λέει. Και ποιος νοιάζεται? Φωτάκια, στολισμένες βιτρίνες και δώρα. Λές και οι γιρλάντες και τα φωτάκια θα μου φτιάξουν την διάθεση. Και πώς να πάρεις δώρα χωρίς λεφτά? Που θα πάει αυτή η κατάσταση να δούμε. ( Εσύ πάντως να πας στο φαρμακείο για ένα κουτάκι αντικαταθλιπτικά και πάρε και άλλο ένα κουτί ηρεμιστικά να μοιράζεις στους πελάτες σου. Με το που μπαίνουν, για να αντέχουν.)
Επιτέλους φτάνω στον προορισμό μου αλλά οι ατάκες της μιζέριας δεν τελειώνουν εδώ. Μερικές πρόσφατες που μου έρχονται στο μυαλό.
7)-Τι κάνεις?
– Τι να κάνω? Προσπαθώ. Εδώ στον αγώνα. ( Είπε ο Βασιλάκης Καΐλας ενώ λουστράριζε τα παπούτσια κάποιου περαστικού)
8)- Μα όλα τα κακά σε μένα να τυχαίνουν πάντα? Σαν να συνωμοτεί το σύμπαν εναντίον μου. ( Χμ, κοίτα να δεις δεν θέλω να σε στενοχωρήσω αλλά ποιος νομίζεις ότι είσαι που θα ασχοληθεί ολόκληρο σύμπαν μαζί σου? Μάλλον κάτι δεν κάνεις καλά. Στην τελική κάνε ένα ευχέλαιο)
9)Μου έκλεψαν το χαμόγελο. ( Να κάνεις μήνυση και αν δεν το βρουν σε παρακαλώ εμένα, να με αφήσεις στην ησυχία μου. Εγώ μάλλον το θεωρούσα πιο πολύτιμο και το φύλαγα καλύτερα.)
Και για το τέλος ατάκα που βαρέθηκα να ακούω μα κάθε φορά μου βγαίνουν τα ίδια βίαια ένστικτα.
10) -Που είναι καλύτερα τελικά εδώ ή στην Κένυα? ( Στην Κένυα λοιπόν είναι καλύτερα αφού αυτό θες να ακούσεις. Μάζεψε τα πραγματάκια σου λοιπόν και πήγαινε εκεί. Θα πας? Αν πάς μόνο πρόσεχε μην αναφέρεις εκεί όλα τα δεινά που σε έχουν βρει και το πόσο δυστυχής είσαι. Για σένα το λέω. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να νιώσεις γελοίος.)
Αυτό ήταν μια προσπάθεια ξεφορτώματος αποθεμάτων γκρίνιας και μιζέριας που έχω μαζέψει εδώ και 2,5 μήνες. Δεν σε αντέχω άλλο ρε φίλε. Ποιος σου είπε ότι μόνο εσύ έχεις προβλήματα? Πως μόνο εσένα έχει επηρεάσει η οικονομική κρίση? Πως μόνο εσύ δουλεύεις όλη μέρα και πάλι δεν τα βγάζεις πέρα? Πως κάνεις μια δουλεία που δεν είναι ούτε αυτό που ονειρευόσουν και φυσικά ούτε αυτό που σπούδασες? Πως μόνο εσύ είσαι κουρασμένος με μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια σου? Πως έχεις άγχος για το τι θα γίνει την επομένη μέρα? Ποιος?????
Απλά υπάρχουν δυο επιλογές. Να κάτσεις και κλάψεις την άδικη σου μοίρα ή να κάνεις ότι μπορείς και να προσπαθείς ακόμα να χαμογελάς.
Και προπάντων, σε παρακαλώ, μια χάρη
Μην προσπαθείς να διαλύσεις και εμένα τις μέρες μου με την μιζέρια σου. Παρ ‘ το απόφαση…
ΔΕΝ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ…
