Τα στρουμφάκια χαρούμενα εξυμνούν την Κυριακή. Από όλες τις ημέρες λένε, η Κυριακή τους αρέσει. Εγώ πάλι θεωρώ ότι η Κυριακή είναι η πιο παρεξηγημένη μέρα της εβδομάδας. Επενδύουμε σε αυτήν λες και μας χρωστάει στιγμές που δεν ζήσαμε τις υπόλοιπες μέρες της βδομάδας. Κι αν αυτές οι στιγμές δεν έρθουν θυμώνουμε, γιατί ήταν Κυριακή και πέρασε σαν να είναι μια Δευτέρα χωρίς δουλειά. Μια Δευτέρα χωρίς δουλειά θα ήταν ευτυχία, μια Κυριακή όμως που μοιάζει με Δευτέρα είναι μια βλακεία. Από την Δευτέρα κανείς δεν έχει απαιτήσεις. Από την Κυριακή όμως? Τρελή προπαγάνδα και απίστευτο βάρος για να σηκώσει μια απλή μέρα. Λες και όλη μας η ζωή είναι μια μέρα και όλες οι υπόλοιπες οι πρόβες για αυτήν.
Έτσι έρχεται
τα βράδυ τις Κυριακής και σκέφτεσαι όλα αυτά που δεν έκανες και μπορούσες να
κάνεις αυτήν την ξεχωριστή μέρα και τα βάζεις με την Δευτέρα που έρχεται, λες
και φταίει αυτή για την δικιά σου ανικανότητα να μαζέψεις χαρά και στιγμές. Μετά
τα βάζεις με τις ώρες που περνάνε τόσο γρήγορα. Οι ώρες φυσικά έχουν αυτή την
ιδιότητα μόνο την Κυριακή, ποτέ την Δευτέρα, την Τετάρτη ή οποιαδήποτε άλλη
μέρα. Παρόλα αυτά θα της δώσεις άλλη μια ευκαιρία και θα αρχίσεις να μετράς
αντίστροφα μέχρι να ξαναέρθει. Όλες οι υπόλοιπες μέρες θα είναι τόσο
καταδικασμένες που ποτέ μια Τρίτη ας πούμε, δεν θα μπορέσει να γίνει Κυριακή.
Κάπως έτσι βρίσκομαι να συμφωνώ με το ένα και μοναδικό στρουμφάκι που διαφωνεί
με τα υπόλοιπα και οι Κυριακές του την δίνουν.
Κυρίως όταν
τελειώνουν…
